Το Εγκεφαλικό δεν είναι Ξυπνητήρι: Μην Περιμένεις το Αύριο για να Ζήσεις το Σήμερα

“Θα το κάνω αύριο”. “Έχω ακόμα χρόνο”. “Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή”.

Πόσες φορές έχεις πει αυτές τις φράσεις στον εαυτό σου; Πόσα όνειρα έχεις αναβάλει; Πόσες αγκαλιές δεν έχεις δώσει; Πόσα “σ’ αγαπώ” έχεις κρατήσει μέσα σου;

Είναι παράξενο πώς χρειάζεται ένα χτύπημα της μοίρας για να συνειδητοποιήσουμε πόσο εύθραυστη είναι η ζωή. Ένα εγκεφαλικό. Μια διάγνωση. Ένα ατύχημα. Και ξαφνικά, σαν να ξυπνάμε από λήθαργο, βλέπουμε καθαρά.

Τότε είναι που οι προτεραιότητες αλλάζουν δραματικά. Η καριέρα που μας έτρωγε τη ζωή; Ξαφνικά φαίνεται τόσο ασήμαντη μπροστά στο χαμόγελο των παιδιών μας. Οι καυγάδες για ανούσια πράγματα; Μοιάζουν γελοίοι μπροστά στην αξία μιας αγκαλιάς. Τα χρήματα που μαζεύαμε για ένα αβέβαιο μέλλον; Θα τα δίναμε όλα για λίγες στιγμές υγείας.

Γιατί όμως να περιμένουμε;

Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσοι άνθρωποι, μετά από ένα εγκεφαλικό, βρήκαν το θάρρος να κάνουν αυτά που πάντα φοβόντουσαν; Παραιτήθηκαν από δουλειές που μισούσαν. Είπαν επιτέλους “σε αγαπώ” σε ανθρώπους που το κρατούσαν χρόνια μέσα τους. Ταξίδεψαν στα μέρη που ονειρεύονταν. Συγχώρεσαν. Αγάπησαν. Τόλμησαν.

Η ζωή δεν έρχεται με εγγύηση διάρκειας.

Η ζωή δεν έρχεται με εγγύηση διάρκειας. Δεν υπάρχει συμβόλαιο που να μας εξασφαλίζει το αύριο. Το μόνο που έχουμε στ’ αλήθεια είναι το τώρα. Αυτή η στιγμή. Αυτή η ανάσα.

Η πραγματική αγάπη φτάνει πολύ πιο μακριά. Φτάνει μέχρι εκεί που δεν θα είμαστε πια. Και τότε, τι; Τότε που τα παιδιά μας θα χρειάζονται ακόμα σπουδές, τότε που το σπίτι θα έχει ακόμα δάνειο, τότε που η οικογένεια θα πρέπει να σταθεί στα πόδια της. Μια ασφάλεια ζωής δεν είναι χαρτί – είναι η αγκαλιά μας που συνεχίζει να προστατεύει. Είναι το φιλί καληνύχτα που δίνουμε στα παιδιά μας ακόμα κι όταν δεν είμαστε εκεί. Είναι η υπόσχεση ότι η αγάπη μας θα τους κρατάει ασφαλείς, ακόμα κι όταν εμείς δεν μπορούμε. Γιατί το να αγαπάς σημαίνει να φροντίζεις και για τα ‘τότε’ που εσύ δεν θα είσαι εκεί.

Tο εγκεφαλικό δεν είναι ξυπνητήρι.

Σήμερα, τώρα, σ’ αυτή τη στιγμή, πάρε μια απόφαση. Μην περιμένεις το χτύπημα της μοίρας για να ζήσεις. Σήκωσε το τηλέφωνο και πες σ’ αυτόν τον άνθρωπο πόσο τον αγαπάς. Κάνε εκείνο το ταξίδι που αναβάλλεις χρόνια. Συγχώρεσε. Αγάπησε. Ζήσε.

Γιατί το εγκεφαλικό δεν είναι ξυπνητήρι. Είναι μια σκληρή υπενθύμιση ότι η ζωή δεν περιμένει. Και κάποιες φορές, το αύριο που περιμένουμε, δεν έρχεται ποτέ.

Μην αφήσεις τη ζωή σου να γίνει μια λίστα από “θα”. Κάν’ την μια ιστορία από “έκανα”. Γιατί στο τέλος, δε θα μετανιώσεις για αυτά που έκανες. Θα μετανιώσεις για όλα αυτά που φοβήθηκες να κάνεις.